روش‌نگاری معلم به معنای ثبت، بازخوانی و تحلیل تجربه‌های آموزشی است؛ روشی که نه تنها به رشد فردی معلم کمک می‌کند، بلکه میراثی از اندیشه و عمل تربیتی را برای دیگران به یادگار می‌گذارد. معلم در جریان تدریس با موقعیت‌های متنوعی مواجه می‌شود که هر کدام می‌تواند فرصتی برای یادگیری و انتقال تجربه باشد.
اهمیت تجربه‌نگاری
خودآگاهی حرفه‌ای: وقتی معلم تجربه‌های خود را مکتوب می‌کند، نقاط قوت و ضعفش روشن‌تر می‌شود.
انتقال تجربه: یادداشت‌های روش‌نگاری می‌توانند چراغ راه معلمان تازه‌کار باشند.
ارتقای کیفیت آموزش: مرور و تحلیل تجربه‌ها، باعث اصلاح و بهبود روش‌های تدریس می‌شود.
شیوه‌های تجربه‌نگاری
یادداشت روزانه: ثبت کوتاه رویدادهای مهم کلاس پس از هر جلسه.
مطالعه موردی (Case Study): شرح یک تجربه خاص و تحلیل چرایی و چگونگی آن.
گفت‌وگو و بازاندیشی: اشتراک تجربه با همکاران و بازتاب نظرات آنان.
روش‌نگاری معلم، ابزاری است برای مستندسازی خرد عملی معلمان. این نوشته‌ها همچون پلی میان تجربه فردی و دانش جمعی عمل می‌کنند و زمینه را برای پیشرفت نظام آموزشی فراهم می‌سازند. معلمی که می‌نویسد، نه‌تنها یاد می‌دهد، بلکه یادگار می‌سازد.