این کتاب مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین اثر پائولو فریره، اندیشمند و مربی برزیلی است و از متون کلاسیک در حوزهٔ آموزش انتقادی به شمار می‌آید. فریره در این اثر دیدگاه خود را دربارهٔ آموزش به‌عنوان ابزاری برای رهایی اجتماعی و فرهنگی توضیح می‌دهد. او با نقد نظام آموزشی سنتی ـ که آن را «بانکی» می‌نامد (یعنی معلم به‌عنوان سپرده‌گذار دانش و دانش‌آموز به‌عنوان مخزن منفعل) ـ به جای آن از آموزش رهایی‌بخش و گفت‌وگومحور دفاع می‌کند.
در «آموزش ستمدیدگان» تأکید می‌شود که آموزش باید به رشد آگاهی انتقادی دانش‌آموزان کمک کند تا بتوانند واقعیت اجتماعی خود را بشناسند، آن را تحلیل کنند و برای تغییرش اقدام کنند. فریره بر گفت‌وگو، مشارکت دوطرفه، احترام به تجربهٔ زیستهٔ یادگیرندگان و به چالش کشیدن ساختارهای قدرت موجود در فرآیند یادگیری تأکید دارد