این مطالعه به بررسی ساختار احترام، نمودهای آن در روابط معلم و دانش‌آموز و ارتباط آن با اخلاق مراقبت و توسعه پایدار می‌پردازد. این مطالعه نشان داد که دانش‌آموزان برای مورد احترام قرار گرفتن توسط معلمان خود اهمیت زیادی قائل هستند و ابراز احترام را عمدتاً از طریق توجه دریافتی از طریق گوش دادن می‌سنجند. مشخص شد که دیدگاه دانش‌آموزان در مورد کیفیت رهبری مدارس و محیط آموزش و یادگیری توسط ارزیابی‌های آنها از میزان احساس احترام شکل می‌گیرد. در تعدادی از همبستگی‌های دو متغیره، این مطالعه همبستگی‌های قوی و مثبتی بین متغیر «گوش دادن» و سایر متغیرهایی که رابطه معلم و دانش‌آموز را مشخص می‌کنند، به ویژه احترام به معلمان و مدیران و راحتی با محیط آموزش و یادگیری، یافت.
این مطالعه نشان می‌دهد که عمل احترام گذاشتن، جزء حیاتی اخلاق مراقبت و توسعه پایدار است. این مطالعه توصیه می‌کند که یکی از استراتژی‌هایی که معلمان و مدیران آموزشی باید در جهت تقویت روابط معلم و دانش‌آموز، اعمال تأثیر مثبت بر رفتارها و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان و در نتیجه تضمین پایداری محیط‌های اجتماعی سالم اتخاذ کنند، سرمایه‌گذاری در ایجاد فرهنگ‌های سازمانی و سیستم‌ها و فرآیندهای اداری است که راه‌هایی را ایجاد می‌کنند که از طریق آنها می‌توان احترام به دانش‌آموزان را به وضوح مشاهده کرد